به نقل از «الف»

آخرین وضعیت مجروحان اغتشاشات اخیر + تصاویر

تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۹۱۵۱۹۵

تسنیم نوشت: هفته گذشته و پس از افزایش قیمت بنزین، اعتراضاتی نسبت به تصمیم دولت و نحوه اجرای آن در برخی شهرها صورت گرفت؛ اما در مدت زمان کوتاهی چهره اعتراضات تغییر پیدا کرد و با سوءاستفاده اغتشاشگران و عوامل نفوذی ضدانقلاب، آشوب‌هایی به‌وجود آمد که طی آن به امول عمومی و جان مردم خسارت‌هایی وارد شد.

اغتشاشگران و اشرار با حضور در جمع معترضان، ابتدا اقدام به تحریک مردم و برپایی آشوب کردند و سپس با سلاح‌های گرم و سردی که در اختیار داشتند به‌صورت ناشناس اقدام به تیراندازی و حمله به‌سوی مردم کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

براساس گفته‌های شاهدان عینی در اغتشاشات اخیر، افراد ناشناس بسیاری که اسلحه، قمه و چاقو به‌همراه داشتند با حضور در جمع مردم، اقدام به آشوب‌ و تیراندازی به‌سوی مردم کردند.

عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور میزان خسارت‌های واردآمده به اموال عمومی را این‌گونه عنوان کرده است: "در اغتشاشات اخیر به بیش از 50 پایگاه و پاسگاه نظامی و انتظامی حمله شد و 34 آمبولانس، 731 بانک، 140 مکان عمومی، 9 مرکز مذهبی، 70 پمپ‌بنزین، 307 خودروی شخصی و غیردولتی، 183 خودروی انتظامی و 1076 موتورسیکلت شخصی مورد حمله قرار گرفتند."

اگرچه تاکنون آمار دقیقی از تعداد مجروحان و کشته‌شدگان حوادث اخیر اعلام نشده است، اما وزیر کشور اعلام کرده که "نیرو‌های زخمی در حوزه امنیتی 2 برابر نیرو‌های مصدوم‌شده عادی است."

برای بررسی اینکه مردم عادی چگونه مصدوم شدند و از سوی چه‌کسانی مورد هجمه قرار گرفتند، به یکی از بیمارستان‌های تهران در جنوب شرق تهران که محل مداوای بسیاری از مجروحان اغتشاشات اخیر است، رفتیم.

این بیمارستان در هفته گذشته شب‌ها و روزهای شلوغی را تجربه کرده است. این مرکز درمانی علاوه بر اینکه محل مداوای مجروحان بوده، مورد هجوم اغتشاشگران هم قرار گرفت. آشوب‌طلبان  اگرچه نتوانستند وارد بیمارستان شوند، اما بانک کناری بیمارستان را به‌آتش کشیدند و اموال آن را به‌غارت بردند.

یکی از مسئولان این بیمارستان می‌گوید: در هفته گذشته و به‌خصوص در روزهای یکشنبه و دوشنبه حدود 87 نفر مجروح به این بیمارستان منتقل شدند که در درگیری‌ها و اغتشاشات جراحت‌های عمیق پیدا کردند. میان آنان، زنان و کودکانی هم بودند که توسط اشرار زخمی شدند.

از آن 87 نفر، بسیاری طی روزهای گذشته مرخص شده بودند و حدود 15 نفر همچنان در بیمارستان بستری بودند، دو نفر از آنان وضعیتشان بسیار وخیم بود و در بخش ICU بستری بودند، یکی از آنها به‌دلیل اینکه گلوله به چشم راستش اصابت کرده بود، چشمش تخلیه شده بود.

یکی از مجروحان که جوانی 20ساله است، می‌گوید: محل کار من در آریاشهر است. پس از اینکه از محل کارم برگشتم، متوجه شدم که محله ما شلوغ شده است، به همین دلیل تصمیم گرفتم ماشینم را در منزل مادربزرگم که کمی آن‌طرف‌تر بود، پارک کنم. ماشین را پارک کردم و از منزل مادربزرگم خارج شدم. سر چهارراه شلوغ بود. از چند کوچه آن‌طرف‌تر رفتم تا برای من اتفاقی نیفتد.

او ادامه می‌دهد: در یکی از کوچه‌های باریکی که نزدیک خانه‌مان بود، دو نفر جلوی من بودند. از آنان خواستم کنار بروند تا من رد شوم. به صورتشان که نگاه کردم هر دو صورتشان را پوشانده بودند و یکی از آنان خالکوبی داشت. چهره‌هایشان اصلاً برای من آشنا نبود و معلوم بود که از بچه‌های محله ما نیستند. بینشان که قرار گرفتم، به‌یک‌باره سمت راست بدنم به‌شدت داغ شد. ابتدا فکر کردم سنگی به بدنم برخورد کرده است، اما دو سه قدم که جلوتر رفتم دیدم از بدنم خون می‌ریزد و لباس‌هایم خونی است.

این جوان می‌افزاید: پس از مدت کوتاهی از هوش رفتم و به زمین افتادم. مردم من را بلند کردند، در ماشین گذاشتند و به بیمارستان رساندند. گلوله از کنار قلبم گذشته بود و از بدنم خارج شده بود، دکتر می‌گفت "به‌احتمال زیاد با اسلحه کلت مورد هدف قرار گرفتی".

جوان دیگری که دارای همسر و فرزند است نیز در اغتشاشات هفته گذشته مورد اصابت گلوله تفنگ قرار گرفت و مجروح شد. او در این خصوص می‌گوید: آن شب خانه پدرخانمم بودیم. منزل خودم کنار کلانتری بود و آنجا بسیار شلوغ بود. خانمم گفت داروهای فرزندمان را در منزل جا گذاشته‌ایم. او درخواست کرد تا با هم برویم و بیاوریم. گفتم "آنجا درگیری است، خودم می‌روم و می‌آورم".

او ادامه می‌دهد: به نزدیکی خانه که رسیدم، دو نفر از مأموران جلوی من را گرفتند و پرسیدند که "اینجا چه‌کار می‌کنی"؟، گفتم: "منزل من کنار این کلانتری است، آمده‌ام داروهای فرزندم را بردارم و ببرم."، گفتند "پس زودتر داروها را بردار و برو. اصلاً اینجا نایست چون امنیت ندارد". از مأموران که دور شدم، دیدم یک نفر با لباس زردرنگ به‌سمت من شلیک کرد و من پس از مدتی به زمین افتادم.

این جوان همچنین می‌گوید: آن افرادی که روبه‌روی کلانتری تجمع کرده بودند، برای بنده ناآشنا بودند و از اهالی محل ما نبودند، بیشترشان چهره‌هایشان را پوشانده بودند، اجازه تصویربرداری نمی‌دادند و هر را چراغی هم بود می‌شکستند تا زیر نور شناسایی نشوند. آنان حتی تابلوهای تبلیغاتی را هم که دارای نور بود تخریب کردند.

بیشتر افرادی که در اغتشاشات اخیر مجروح شدند، جوانانی بودند که نقشی در درگیری‌های اخیر نداشتند. جوان دیگری که از اهالی شهر قدس است، می‌گوید: برای خرید به بیرون از منزل رفته بودم که به‌یک‌باره اطرافم شلوغ شد و در این بین تیری به پایم اصابت کرد و به زمین افتادم، اصلاً نفهمیدم که این تیر از کجا به‌سمت من شلیک شد.

بیشتر مجروحان اغتشاشات با تیر غیرجنگی هدف قرار گرفته بودند. یکی از آنان که سه بخش از بدنش با ساچمه‌های تیر مصدوم شده است، می‌گوید: بنده در قلعه‌حسن‌خان کار بنایی انجام می‌دهم. بعدازظهر که از سر کار به منزل برگشتم، تصمیم گرفتم به تهران بیایم تا برخی از وسایل خود را که قبلاً در آنجا کار می‌کردم، بردارم. در مسیر متوجه شلوغی و ازدحام جمعیت شدم، منصرف شدم و تصمیم گرفتم که برگردم، در همین حین به‌یک‌باره مورد اصابت گلوله قرار گرفتم. در آن تاریکی شب متوجه نشدم که چه‌کسی و از کجا به‌سمت من شلیک کرد. یکی از ساچمه‌ها به پا، یکی به پهلو و یکی به دستم اصابت کرد.

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۹۱۵۱۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جوان کاشمری چطور از دختران جوان در برابر ۲ مزاحم دفاع کرد| ضربه چاقو فقط ۲ میلی متر با شاهرگ علی فاصله داشت | ۲ شرور مست و سابقه‌دار بودند

همشهری آنلاین - حوادث: باز هم جوانمردی برای دفاع از افراد بی‌دفاع جانش را به خطر انداخت و تا یک قدمی مرگ پیش رفت. این بار در جریان حادثه ای که در کاشمر اتفاق افتاد، جوانی به نام علی علیزاده وقتی دید ۲ نفر از اوباش مزاحم ۳ دختر شده اند، به آنها تذکر داد؛ اما آنها این تذکر را با ضربه چاقو جواب دادند. چاقو به گردن علی اصابت کرد و خونریزی شدید او سبب شد تا یک قدمی مرگ پیش برود، اما خواست خدا بود او که تنها فرزند خانواده است با تلاش کادر پزشکی زنده بماند. در شرایطی که علی بعد از جراحی سنگین از بیمارستان مرخص شده و همچنان در بستر است، محمد علیزاده پدر او در گفتگویی اختصاصی با همشهری درباره حادثه‌ای که برای پسرش اتفاق افتاده و آخرین وضعیت او صحبت کرد.

درباره علی صحبت کنید. او چند سال دارد؟

علی تنها فرزند من است. او متولد سال ۷۵ است و ۲۸ سال دارد. پسرم دانشجوی رشته تربیت بدنی است.

درباره روز حادثه صحبت کنید. آن روز دقیقا چه اتفاقی افتاد و علی چطور مجروح شد؟

روز حادثه ۲، ۳ دختر جوان از نزدیکی خانه‌مان می‌گذشتند که دو پسر موتورسوار برای‌شان مزاحمت ایجاد کردند. ظاهرا می‌گفتند که باید با ما رفیق شوید و با ما بیایید و... همان موقع علی سر رسیده و این صحنه را دیده بود. او هیچ درگیری با آنها نداشت و فقط گفته بود که مزاحم نشوید و مگر خودتان خانواده ندارید. همین چند جمله باعث شده بود که آنها چاقو بکشند و به گردن پسرم بزنند.

بعد از این حادثه علی چه شرایطی داشت؟

چاقو فقط ۲ میلی‌متر با شاهرگ گردن علی فاصله داشت و اگر چاقو فقط ۲ میلی‌متر آن طرف تر برخورد می‌کرد اتفاق بدی می‌افتاد.

وقتی فرزندتان مجروح شد شما کجا بودید و چطور از حادثه با خبر شدید؟

من در خانه بودم که سر و صدا شنیدم. با عجله بیرون آمدم و دیدم مردم جمع شده اند. دیدم سر و صورتش خون آلود است و حالش بد است. او دچار خونریزی شدیدی شده بود و لباسش پر از خون بود. خدا هیچ پدری را در این موقعیت قرار ندهد. پسر جوانم جلوی چشمانم داشت از دست می‌رفت. با اورژانس تماس گرفتیم اما چون وضعیت علی داشت بدتر می‌شد قبل از رسیدن نیروهای اورژانس، هم محلی‌ها پسرم را به بیمارستان منتقل کردند و در آنجا تحت عمل جراحی قرار گرفت.

از شرایط علی در بیمارستان صحبت کنید. در آنجا چه اقداماتی برای نجاتش انجام شد؟

وقتی علی را به بیمارستان بردند خونریزی اش بیشتر شده بود. نزدیکان‌مان با او بودند و ماموران پلیس از من خواستند که به کلانتری بروم. با این حال دلم پیش پسرم بود و مدام با افرادی که در بیمارستان بودند در تماس بودم. لحظات خیلی بدی بود. وقتی جان پسرم در خطر بود می‌خواستم دنیا نباشد. من فقط همین یک فرزند را دارم و نمی‌توانستم حادثه ای که برایش اتفاق افتاده بود را قبول کنم. جراحی او حدود یک ساعت طول کشید تا اینکه بالاخره خبر دادند که جراحی موفقیت آمیز بوده و خطر رفع شده است. خدا را شکر می‌کنم که این ماجرا به خیر گذشت و خدا پسرم را دوباره به من برگرداند.

دو پسر شروری که علی را مجروح کرده بودند چطور دستگیر شدند؟

ضاربان را هم‌محلی ها همان موقع دستگیر کرده و به پلیس تحویل داده بودند. یکی از آنها ۱۷ ساله و دیگری ۲۰ ساله است. هر دو سابقه دار هستند و آخرین بار ۳ ماه قبل چاقوکشی و سرقت کرده بودند. آنطور که می‌گفتند زمانی که با پسرم درگیر شدند هم حالت طبیعی نداشتند و مست بودند.

خواسته شما درباره ۲ جوان شرور چیست؟

ما از هر دو نفرشان شکایت کردیم و خواسته مان مجازات هر دو نفرشان است. آنها مزاحم ناموس مردم شده بودند و در ادامه هم چاقوکشی کردند. آن هم برای پسر من که هیچ وسیله ای برای دفاع از خودش نداشت و فقط به آنها تذکر داده بود که مزاحم نشوند. اگر هر کسی بخواهد در شهر راه بیفتد و چاقوکشی کند که سنگ روی سنگ بند نمی‌شود.

حادثه‌ای که برای علی اتفاق افتاد درست در شب سالگرد شهید الداغی بود. جوانی که در راه دفاع از دختری جوان به شهادت رسید.

بله این موضوع را می‌دانم و از ماجرای این شهید اطلاع دارم. وقتی چشم انتظار خبری از بیمارستان بودم تا از وضعیت علی با خبر شوم به یاد شهید حمیدرضا الداغی و خانواده اش بودم. جوانمردی که سال قبل درست مثل علی از دختری بی‌پناه در برابر اوباش دفاع کرده و جانش را از دست داده بود. در آن لحظات تا حدودی حال آنها را درک کردم که در چه شرایط سختی قرار داشتند. بعد فهمیدم حادثه ای که برای پسرم اتفاق افتاده، درست در شب سالگرد این شهید بود. روح شهید الداغی شاد باشد.

با گذشت ۲ روز از این حادثه وضعیت علی چطور است و آیا از مسولان کاشمر کسی برای ملاقات او آمده است؟

پسرم ۲ روز در بیمارستان حضرت ابوالفضل کاشمر بستری بود که جا دارد از تلاش های کادر بیمارستان برای نجات پسرم تشکر کنم. حالا هم از بیمارستان مرخص شده و در خانه استراحت می‌کند. وضعیت او بهتر شده اما باید تا بهبودی کامل صبر کنیم. بعد از این حادثه مسئولان شهر برای عیادت علی به بیمارستان آمدند و به ما سرسلامتی دادند. دست همه شان درد نکند. خدا را شکر می‌کنم که تنها فرزندم در این حادثه باعث سربلندی من و خانواده شد. من به علی افتخار می‌کنم.

کد خبر 847867 برچسب‌ها ستاد امر به معروف و نهی از منکر اراذل و اوباش حوادث ایران